معنی نم نمو در لغت نامه دهخدا

سپیدی های ناخن. (فرهنگ خطی). نمنم. (منتهی الارب). رجوع به نمنم شود، نشان و خط که باد بر خاک گذارد. (منتهی الارب). شیار و خطوطی که وزش باد بر خاک پدید آرد. نمنیم. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

نمنمه

(فُ)

نگار کردن و آراستن. (از آنندراج) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و نقش نمودن. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). آراستن و نقش کردن جامه. (یادداشت مؤلف) ، خط کشیدن باد بر خاک و گذاشتن آن همچو کتابت. (آنندراج) (از منتهی الارب). خطخط کردن وزش باد خاک را و بر آن آثاری باقی گذاشتن که گوئی چیزی روی آن کتابت کرده اند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

نم نمی

(نَ نَ)

آنکه تکیه کلام ’نم’ دارد و بیجا تکرار کند. (یادداشت مؤلف) ، چشم نم نمی، چشمی که دایم آب زند. چشم نم نمو

لغت نامه دهخدا

نم نمی

(نَ)

دهی است از دهستان ترکه دز بخش مسجدسلیمان شهرستان اهواز و در حدود 100 تن سکنه دارد. آبش از چشمه، محصولش غلات، شغل اهالی زراعت و کارگری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

نم نمک

(نَ نَ مَ)

نم نم. اندک اندک. کم کم. به تأنی و آرام آرام: نم نمک باریدن. نم نمک نوشیدن. نم نمک رفتن

لغت نامه دهخدا

نمنمه

(نُ نُ مَ / نِ نِ مَ)

سپیدی که بر ناخن افتد. (مهذب الاسماء). واحد نمنم است. رجوع به نمنم شود

لغت نامه دهخدا

هم نمک

(هََ نَ مَ)

همسفره و هم خوان. (آنندراج). دو تن که با هم نان و نمک خورند. همنشین. دوست

لغت نامه دهخدا

نق نقو

(نِ نِ)

طفلی که نق نق کند. نغنغو

لغت نامه دهخدا

نمانما

(نِ نِ)

نمانما بردن، عبور دادن چیزی را بدانسان که همگان از عابرین و ساکنین معبر آن راتوانند دیدن: نمانما بردن جهیز. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

نخ نما

(دَ فُ)

نخ نما شدن قالی و جامه و جز آن، سوده و فرسوده شدن آن به کثرت استعمال چنانکه پود آن برود و تار که در زیر پود از چشم پنهان بود نمایان گردد. مندرس شدن. فرسوده شدن

لغت نامه دهخدا

نیم نم

(نَ)

رطوبت دار. مرطوب. که هنوز رطوبتی دارد و کاملاً نخشکیده است:
که بازآمدی جامه ها نیم نم
بدین کارکرد از که یابی درم.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

نمنم

نشان باد، سپیدک ناخن نقش کردن، زینت دادن، منجوقهای ریز ریز که بوسیله آنها قاب قران سرمه دان جای مهر نماز و غیره را تزیین میکردند

فرهنگ لغت هوشیار